سلام. بخشي از اين پست شما را كه ترجمه مقاله رابرت فيسك است در وبلاگ با نام و ادرس اين پست قرار داده ام. با اجازه شما.

ا.د. عزيز،

1- گفتی روشنگری و هيچ قرينه ای نبود که معلوم کند منظورت ارجاع به مقاله "روشنگری چیست" کانت بوده است.

2- به در آمدن از صغارت پایبندی به "خود بیندیش" است. گرچه جای بحث دارد مثلا در باره "خود" فعلا از بحث درمی گذريم و می گوييم سلمنا. اما مساله به اين جا ختم نمی شود. با مثال کوتاه کنم: آيا رابطه مولانا و شمس که بی گمان رابطه ارادت است رابطه صغارت هم هست؟

3- در اين گزاره که "ارادت داشتن یعنی واگذاردن وظیفه تعقل به دیگری و این جز پذیرش محجوریت نیست." خطاهای فاحش هست. يک دليل اش اين است که نمونه خلاف زياد دارد مثل همان مولانا و شمس. ديگرش اين است که برای اين رابطه يک معنا و يک صورت فرض کرده است. من در حالی که می پذيرم ارادت کورانه می تواند به نوعی محجوريت ختم شود - مثلا درمورد مجاهدين خلق- اما تحديد مساله به يک صورت از آن را مغالطه می يابم.

4- دو گانه روشنفکر/عوام در زماننا هذا گزارش هيچ "توصیف" ی از یک وضعیت واقعا موجود نيست.

نهايت اينکه ممکن است شما به کانت ارجاع دهيد يا کانت-خوان باشيد اما روش بحث تان هم بايد روشنگرانه باشد وگرنه از ارجاع به کانت سودی به دست نخواهيد کرد.

1- من گفتم روشنگری و منظورم ارجاع به مقاله "روشنگری چیست" کانت بود.
2- به در آمدن از صفارت پایبندی به "خود بیندیش" است. (ر.ک به همان) کجای این به قطب و ولی و مراد شدن ربط دارد؟
3- ارادت داشتن یعنی واگذاردن وظیفه تعقل به دیگری و این جز پذیرش محجوریت نیست.
4- قائل بودن به دو گانه روشنفکر/عوام الزاما به معنی همیشگی و "طبیعی" دانستن آن نیست، بلکه می تواند "توصیف" یک وضعیت واقعا موجود باشد. چنان که کسی می تواند دو گانه ارباب/رعیت را به این هر دو معنی به کار برد.

سلام. نمي دانستم چطور بايد ايميل بزنم به شما در اطراف اين صفحه ها هم چيزي پيدا نكردم. مي خواستم ببينم امكان دارد مقاله رابرت فيسك را براي ما ترجمه كنيد يا فرصتش را نداريد. ممنون مي شوم اگر جوابم را ايميل كنيد. البته اميدوارم كه اساسا اين يادداشت را ببينيد. خدانگهدار

سلام و ارادت
خواستم يادآوري كنم تعداد ياران خاص حضرت موعود 313 نفر است.
اصلاح بفرماييد

* بسيار ممنون از تذکرتان. اصلاح شد. -سيبستان

تکلمه!
نه رفیق.من و تو به شدت اسیر«باید» و«نبایدیم».حتی اگراین را باورنخواهیم بکنیم.راستی واقعاً داری تلاش می کنی تاریخ خود رابشناسی؟یااینکه به جای توضیح به توجیه برآمد ای؟مشاهده گری و توصیف نگاری شما البته محترم است وخواندنی.ولی باوربکن که فقط همین.هرچه هست نقطه نظرجنابعالی است ولذا فقط برای خودتان محترم.اصلاً گورپدرغرب!ماباید سعی کنیم جامعه مان را باهرشیوه ای که تحلیل می کنیم،ضمن اینکه بویی ازواقع بینی درآن باشد،اختصاصی وقابل استفاده هم برای ماباشد.والا باوربکن همه تاریخ آدم ها از قرقوم وقبیله،تاریخ ارادت است.ودراصل انسان یک موجود ارادتمند است.ختم کلام اینکه نوشته خوب شما بیشتر یک قطعه ادبی بوده است که متاسفانه چون امکان پردازش آن رابارنگ ولعاب ادبی نیافته اید،بیهوده به آن برچسب تحلیل زده اید.يادمان باشد كه عاشوراازما ايراني ها نيست.عاشوراآبروي تمام آزاديخواهان عالم است.حتي آزاديخواهان غربي وامريكايي.موفق باشي

داداش سيب‌ستان، ببين جانم، بر فرض كه حرف شما درست و من خواسته بوده باشم كه شكايت كنم. تو به من اين حق بيان را روا نمي‌داري؟ من كي گفتم مي‌فهمم. من اشاره كردم كه چي مي‌بينم و چي نمي‌بينم. اگر اين ديدن و نديدن من حسي شود تازه بايد منتهي به فهم بشه يا اين كه نشه. آخه براي نمونه، كدام بت يرستي مانند ما ايرانيان براي امامانش اون درگاه و بارگاه ساخته و يرداخته كه بت‌يرستي ساخته باشه و اون همه طلب، از ازدواج بگير تا نابودي دشمنش از اون مرده و قبرش كنه(در ژابن كشور بت‌يرستان، من اين را كه نديدم.). البته حرف زياده، اما ترس از متهم شدن به خارج شدن(خوارج) از دين مانع مي‌شه.

* منظور من از خوارجی ديد تنگ نظرانه بود. اساس ديد خوارجی همين است که فقط من درست می بينم. من با ديدن يا بيان کردن تو مشکلی نداشتم مساله اين بود که تو فهم های ديگر را باطل می بينی. در باره مکانهای مقدس و عظمت معماری و هنر در آنها اگر در معابد شينتوی ژاپن چيزی نمی بينی در هند و هندوئيسم اش بسيار است و در آيين های چين و کره و تايلند هم - که در مواردی بسيار شبيه ضريح های ما هستند. در اروپا هم کافی است يک دور در کليساهای جامع بزنی که مدفن بسياری از مقدسين مسيحی هم هست يا مثلا به فاطيما در اسپانيا نظر کنی يا اشرافيت پاپ را در نظر آوری يا به سن پترزبورگ سفر کنی. حتی اگر مسلمانان در اين زمينه يا شيعيان مثل باقی مذاهب عمل نکرده باشند هم اسباب طعن نمی شود چه رسد به اينکه همه مذاهب کمابيش به خدايگان های خويش ثروت و هنر نثار کرده اند. اين موقعيتی طبيعی است. از يک ديد کلی، نگاه انبوه جماعت به يک يا چند نفر آنها را غرق در ثروت و زيبايی و عظمت می کند. نمونه پيش پا افتاده اش خوانندگان پاپ و ستاره های سينما که آيکون می شوند. - سيبستان

was male ا.د How did you know

?

* از روی غريزه و احتمالا سبک بيان. ولی البته مطمئن نمی توانم بود. مهم است؟ - سيبستان

Hammoudi, Abdellah Master and Disciple: The Cultural Foundations of Moroccan Authoritarianism. 222 p. 5-1/2 x 8-1/2 1997

In the postcolonial era, Arab societies have been ruled by a variety of authoritarian regimes. Focusing on his native Morocco, Abdellah Hammoudi explores the ideological and cultural foundations of this persistent authoritarianism.

Building on the work of Foucault, Hammoudi argues that at the heart of Moroccan culture lies a paradigm of authority that juxtaposes absolute authority against absolute submission. Rooted in Islamic mysticism, this paradigm can be observed in the drama of mystic initiation, with its fundamental dialectic between Master and Disciple; in conflict with other cultural forms, and reelaborated in colonial and postcolonial circumstances, it informs all major aspects of Moroccan personal, political, and gender relations. Its influence is so pervasive and so firmly embedded that it ultimately legitimizes the authoritarian structure of power. Hammoudi contends that as long as the Master-Disciple dialectic remains the dominant paradigm of power relations, male authoritarianism will prevail as the dominant political form.

* خب من نمی دانم هدف از نقل بالا دقيقا چيست. اما اولا رابطه شاگرد-استادی به مراکش محدود نيست ثانيا مراکش نمونه عالم اسلامی خاصه ايران نيست ثالثا اين مسائل از قلمرو اسلامی هم فراتر است فقط کافی است به بوديسم بنگريم. نهايت اينکه رابطه استاد- شاگردی آنقدر دارای لايه های مختلف و سطوح متفاوت است که نمی توان همه آن را با همه گسترشی که در تاريخ و جغرافيا دارد به موضوع اقتدارگرايی برگرداند. بعد هم اينکه ارادت در رابطه استاد-شاگردی خلاصه نمی شود. و بعدتر هم اينکه من در باره جامعه ايران و تاريخ ايرانی حرف می زنم که ارادت به شيوه خاصی در آن گسترش يافته است و هنوز بسيار استوار است گرچه آسيب شناسی خاص خود را هم دارد. اما دليلی نمی بينم که هر جا می خواهم اثباتی حرف بزنم کنارش بگويم البته اين موضوع/پديدار معايبی هم دارد! من خواننده خود را هوشيارتر و بالغ تر از اين می بينم. - سيبستان

سلام.نويسنده مطلب هفت سنگ هستم.نوشته شما را خواندم و بهره مند شدم. آرزوي سلامتي و توفيق برايتان دارم.يا علي

Comment-ام هيچ ربطي به نوشته هاي عميق شما ندارد، اما به حقيقت آنقدر شگفت-زده شده ام از اين موضوع كه خواستم شما هم بدانيد: " سايت پرشين بلاگ هك شد!"
1 ساعت پيش تصميم داشتم نوشته اي را بروز كنم كه ديدم مدام IE پیغام خطا می دهد! البته از پرشین بلاگ با سرویس-دهی ضعیفش و گاهی down شدن سرورش بعید نبود این موضوع، اما نوع پیغام برایم کمی عجیب بود! به صفحه اصلی که رفتم با این پیغام برخورد کردم: "چرا بهترين سايت سرويس دهنده وبلاگ ايران به دليل امنيت کم بايد هک شود؟"
جدا چرا؟!
بد نیست یه سری به سایت هک شده بزنید:
http://www.persianblog.com
خب، حالا اینهمه کاربر پرشین بلاگ چه باید کنند با تمام آرشیوی که از دست داده اند؟!
خیلی جالب بود و هست البته! عجب پشتیبانی امنیتی و حفاظتی بالایی! فقط بلدیم کاربرهایی را که بی پرده سخن می گویند فیلتر کنیم و لا غیر.
امیدوارم این هکر عزیز از خر شیطان پایین بیاید و بگذارد ما هم به وبلاگمان برسیم باز!

ا. د. اخوی نام پوشيده،

فرموده ای که: "ارادت ملازم صغارت هم هست" من ندانستم که اين حکم از کجا آمده است اولا و ثانيا به اين ترتيب سرکار همه تاريخ ما را تاريخ صغارت می دانيد؟ اگر اينطور باشد اين خود بزرگترين مغالطه است- اگر نگويم جهل به تاريخ.

ديگر فرموده ای "روشنگری متکفل فرا بردن بشر از آن شرایط است" از شرايط صغارت. گفتم که در صغرای بحث ات فعلا مشکل هست. در اين کبرايش هم مشکل کم نيست. اوليش اين است که کاری برای روشنگران/روشنفکران تعيين کرده ای که آنها را به مقام اوليا و اقطاب می رساند. اين يعنی اثبات همان که رد می کنی. يعنی بدون ارادت به ايشان ره به جايی نمی توان برد! اما من اصولا با گزاره های رسالت خواهانه سر موافقت ندارم. روشنگری و روشنفکری متکفل راندن رعايای در صغارت مانده به سمت سينای هدايت نيست. اين نوع تعبيرات در بنياد با کار روشنگرانه مدرن در تضاد است.

ديگر آنکه فرموده ای: "جالب آن که به صغارت خود آگاه باشیم و به آن ببالیم." برادر! اگر از آنچه من نوشته ام بوی صغارت به مشام ات می رسد مراقب باش مانند چاه کن در بازار عطرفروشان نشده باشی. من هر چه می گويم سخت مراقب ام به تحقير مردم و خاصه ايرانی جماعت نينجامد. من ايرانی را بزرگ می دارم و قابل احترام. اين ديدهای کژ و مژ ماست که مردم را "دچار صغارت" می بيند.

نهايت اينکه با اين تقسيم که در جمله ات هويداست : "اگر جماعت روشنفکر ما چنین بیندیشند بدا به عوام ما"، از بنياد مخالف ام و آفت بزرگ روشنفکران مدعی را نيز همين می دانم. هيچ معيار روشنی برای پذيرش اين تقسيم دوگانه ارسطويی که رنگ فئودالی هم گرفته وجود ندارد. روشنفکر-عوام مرا به ياد پادشاه-رعيت می اندازد. اين است روشنگری و روشنفکری؟ که جماعت قليلی روشن شده باشند و جماعت انبوهی عوام مانده باشند و در تاريکی غرقه باشند؟ بدا به حال اين روشنفکری!

Hafteh nameye CHARLIE HEBDO, keh majalleye tanze faransavi ast, 8 Fevrier, majmooe'eye carricature haye danmarki ra + 3 carricature digar montasher kard, dadgaahe faransavi, shekayate anjoman haye mosalmanane faransavi ra napaziroft, va in majalleh montasher shod,
rooye jel (zamimeh) albatteh ma'na dar va zibas, peyambar dast bar cheshm, geryeh konan, migooyad keh " doost dashteh shodan az tarafe ahmagh ha sakht ast :) " va dar hashieh ham, neveshteh keh mohammad az daste tondroha beh tang amadeh ast"
sheklo shamayelo siahio zeshtie peyamabr, beh kenar amma majmooe'e carricature HAJVi nist, payame tanzi darad, va payamash door az vaghe'e nist.
Harchand charlie hebdo, ba hadafe hemayat az majalleye danmarki, Azadie bayan, va bishtar az hameh POOL in kar ra kardeh ast, didam keh site haye khabari neveshteh and keh Charlie Hebdo mesle Nan (KAKE) dast beh dast mishavad, va forooshe an barabar shodeh va tirage 2 an 100 000 noskheh boodeh ast; keh nesbat beh tirage asli ash ghabele tavajoh ast.

http://www.lefigaro.fr/international/20060209.FIG0130.html

albatteh CHIRAC ham beh mahze enteshar, an ra mahkoom kard va SHOOR AFKANI haye khatarnak baraye Franaseh ast. Chirak gofteh ast keh agar azadie bayan arzeshi bonyadin Jomhoori va hokoomat ast, Jomhoori bar payeye Tolerance va bar ehteram bar adyan va bavarhaye digari NIZ ostvar ast. vey khoshoonat haye akhir ra ham mahkoom kardeh ast

aslash in ast:
«Sur la question des caricatures et des réactions qu’elles provoquent dans le monde musulman, je rappelle que si la liberté d’expression est un des fondements de la République, celle-ci repose également sur les valeurs de tolérance et de respect de toutes les croyances», a souligné Chirac. Il a aussi «condamné» les «violences perpétrées contre les ressortissants ou représentations étrangères», après que plusieurs bâtiments diplomatiques européens eurent été la cible de manifestants.

http://www.leconomiste.com/article.html?a=68543

ارادت ملازم صغارت هم هست که روشنگری متکفل فرا بردن بشر از آن شرایط است. جالب آن که به صغارت خود آگاه باشیم و به آن ببالیم. اگر جماعت "روشنفکر" ما چنین بیندیشند بدا به عوام ما.

آن‌جا كه بت‌يرستي بود، خدايي را ديدم
آن‌جا كه گفتند خدايرستي‌ست به جز بت، هيچ چيز ديگري نديدم
در موزيك باخ(1) جلوه‌اي از خداي كه بود، ديدم
در ريش و يشم مومن، هيچي به جز كبر و ريا نديدم
در گل باغ‌چه اندام ظريف خدا را ديدم
اما در دين و قوانينش، خداي گردن كلفت و باج‌گيري بيش نديدم
در درياچه اول صبح، وقت آب‌تني با خدا بازي مي‌كردم
در كوچه، مومني به دنبال خدايي مي‌گشت
(1)=Johann Sebastian BACH

* سياوش! تو حق داری خدا را در طبيعت بيابی و در دين آنطور که می شناسی نبينی. اما حق نداری اگر ديگران می بينند از آنها شکايت کنی. در بنياد اين نوع حرف زدن خودبزرگ بينی وحشتناکی وجود دارد که مدعی است من می فهمم و همه ديگرانی که جز من می انديشند و می بينند گمراه اند. توجه کرده ای اين ديد چقدر خوارجی و استصوابی است؟ - سيبستان

سلام
زیبانوشته ای چندان که من نیز به شما ارادت دارم.ولی این را هم من اضافه کنم که بله تاریخ معنوی ما تاریخ ارادت است ولی نباید باشد.مثلاً اگرتاریخ لیاقت بود بهتربود.نمی بینید که عاشورابیشتربرای ما یک هویت است و نه یک حقیقت؟واگرغیراز این است پس چرا باید دریک بلاد شیعه نشین تمام عیار ،این همه باید هزینه برای فهم بهتروبیشتردین ومذهب بدهیم؟گاهی چقدرزود فراموش می کنیم که عاشورا،دل سپرده می خواست ونه سرسپرده.برای همین است که درازدحام این همه حرف و حدیث و روضه ونوحه ومنبرومدیحه،تنها حرفی ازمولای عاشقان را که کمتر به آن میپردازند،همان است که همه می دانیم که:«اگردین ندارید،لااقل آزاده باشید.»

* می گويی بله تاريخ معنوی ما تاريخ ارادت است اما نبايد باشد. نمی دانی چقدر از اين کلمه بايد و مخالفش نبايد آزار می بينم! ولی نکته اينجاست دوست من که ما نخست بايد! بتوانيم تاريخ خود را بشناسيم تا بعد بتوانيم ببينيم بايد نبايدهامان اصلا قواره اين تاريخ هست يا نيست. من سعی می کنم مشاهده گر و توصيف گر باشم. مشاهده واقعيت و شناخت آن است که می تواند راهی به دهی ببرد. من همه نگرانی ام اين است که ما جامعه و مردم خود را با الگوها و ذهنيت ها و داده های غربی بشناسيم و در واقع نشناسيم. می کوشم شيوه تحليل متناسب با فرهنگ خودمان را بيابم. همين. - سيبستان

زاويه نگاه به ارادت و جوانبش اينجا خيلي كوچك است و ابعاد ديگرش و پي آمد هايش (شايد در ايام عزاداري و توهين كاريكاتورها) فراموش شده اشت. من هم حالا نمي خواهم به احساسات نا مهربان باشم. ولي اگر قرار باشد يك مهندسي اجتماعي تمام عيار انجام شود كه بدون آن آرزوي پيشرفت و ترقي سرابي بيش نيست-- انين مقوله در بالاي ليست اولويت ها قرار خواهد داشت!! در آينده چيزهايي در اين باره خواهم نوشت!

از لينكي كه به مطلب «انقلاب و احساسات» دادي،ممنونم. هميشه مطالبت را مي خوانم و كم مطالعه تر از آن هستم كه نظر دهم.

شگفت‌انگيز نوشته‌ای و مؤمنانه! بسيار لذت‌بخش است، اما، يک حرف صوفيانه . . . اندکی می‌شد عيار کثرت‌گرايی‌اش را بالاتر برد تا بيش از حد شخصی نباشد. دايره‌ی خواننده‌ات را لحظه به لحظه با اسم‌هايی که آورده‌ای - که البته بسيار هم مهم هستند - تنگ‌تر کرده‌ای. من به دنبال راهی می‌گردم که ارادت را حفظ کنم و دايره‌ی شمول ارادت را هم وسيع نگه دارم. سخت است، نه؟