سيبستان: انقلاب گل سرخ يا انقلاب زنان ايرانی

ای بنده خدای عزيز،
وقتی می گويم "قربانی به معنی فيزيکی" يعنی کشته شدن و به قتل رسيدن و حذف از صحنه عمل سياسی. اين را نمی توان با کاربرد استعاری شما يکی دانست که نوشته ايد "پس این وسط تکليف تن و بدن زن ایرانی که بعد از انقلاب به طور کلی پاک شد چه؟" در واقع حضور فيزيکی زن پس از انقلاب هرگز آنطور که شما مدعی هستيد "ناگهان از جامعه پاک" نشد. اين نوعی ادعای افراطی است که طبعا از روش کار کسی که به واقعيت ها نظر دارد دور می شود. برای اثبات حقوق زنان اصلا لازم نيست ذره ای هم در آنچه واقعيت هست اغراق کنيم چون واقعيت به اندازه کافی بر جنبش اجتماعی زنان صحه می گذارد اگر هم نمی گذاشت با اغراق وضع بهتری "ديده" نمی شد. ضمنا هيچ کس از زنان "انتظار در جنگ کشته شدن و زندانی شدن را" ندارد. اين چيزها امتيازی برای مردان هم نيست اجباری است که بنا به نقش اجتماعی آنها در هر جامعه ای پيش می آيد. در هر جنگی مردان قربانی می شوند و زنان نقش های پيچيده تری را پس از جنگ بر عهده می گيرند. آنچه گفتم توصيف بود نه کمبود عمل انقلابی زنان!

عبارتی را هم که "خنده دار ترين" بخش این نوشته توصيف کرده ايد البته اختراع من نيست و گويا هزاران بار پس از روی کار آمدن خاتمی به کار رفته است. البته
به قرون وسطي برنگشته ايم چون هر گونه همراه به کار بردن "زنان و جوانان" به معنی همراه کردن آنها با کودکان نيست. ضمن اينکه اصولا جوانانی هم که من مثل ديگران به آنها اشاره کرده ام کودک نيستند به سن رای دهی رسيده اند و نيمی شان هم دخترند!

نفهميدم منظور شما از اينکه گفته ايد با اظهار اين مطلب که "رای زنان امروز تنها يک رای تزيينی نيست و به هر کسی هم که قصد دلبری از آنها داشته باشد داده نمی شود" من زنان را بی عقل تصور کرده ام. دلبری کردن انتخاباتی منحصر به زنان نيست و فقط در ايران هم اتفاق نمی افتد و يک واقعيت سياسی است. و منظور هر سياستمداری است که به رای دهندگان حرفی می زند مطابق خواست آنها تا رای شان را بگيرد ولی خود بدان معتقد نيست.

اين هم که حکم حاکم کرده ايد که: "بي شک شما فقط و فقط به مردان فکر ميکنيد" اگر بر پايه همين مقدمات است که گفته ايد البته پيداست که حکم نادرستی است. اگر هم فکر کرده ايد که من با نوشته خود دارم می گويم به قول شما "زنان را هم لطفاً داخل جماعت کنيد." سخت در اشتباه ايد. من هيچ نوصيه ای نمی کنم و کاری به اين بکن و آن نکن هم ندارم و اصولا تحولات اجتماعی با توصيه پيش نمی رود. من نشان داده ام که به دلايل اجتماعی روشن نيروی بزرگی از زنان در ايران در کار متحول کردن خود و جامعه است. ممکن است شما با اين مخالف باشيد يا به ذهنی گرايی ايدئولوژيک در شناخت مسائل زنان علاقه مند باشيد. اما اين ديد و روش من نيست.