اولین واکنش گروههایی از ایرانیان به نوبل صلح اوباما اظهار تعجب است. خواسته قلبی بسیاری از ایرانیان این بود که یکی از رهبران جنبش سبز نوبل صلح را ببرد. اما غیرایرانیان هم کمتر از ایرانیان از اعطای نوبل صلح به اوباما ناراضی نیستند. نظرسنجی روزنامه گاردین (در اینجا) نشان می دهد که عموم مردم فکر می کنند هنوز زود بوده که به اوباما نوبل صلح داده شود. اما اگر خوب فکر کنیم نوبل صلح رای دادن به صلح برای ایران و افغانستان است. اینکه وقت اعطای نوبل صلح به اوباما بوده است یا نبوده و اینکه آیا کسی دیگر شایسته تر از او برای نوبل صلح امسال وجود داشته یا نه مساله اصلی ما نباید باشد. در زمانی که گزینه های تفاهم و تحریم و حمله روی میز مذاکرات است، مساله اصلی این است که با این نوبل وسوسه جنگ با ایران و حمله به ایران فروکش می کند و این همان چیزی است که ما می خواهیم.  

ما معتقدیم هر حمله ای باعث نابودی جنبش سبز می شود و راه خشونت را باز می کند و ولو به تغییر رژیم فعلی بینجامد هیچ ارزشی ندارد. هر نوع تغییر در ایران باید از راه مردمی و خودجوش و مسالمت آمیز به دست آید. اعطای نوبل صلح به اوباما جایزه ای به همه سبزاندیشان است. راه مذاکره را باز می کند و باز نگه می دارد. تا مذاکره و گفتگو هست جنبش صلح جوی سبز هم هست و رشد می کند. دادن جایزه صلح نوبل به رئیس جمهور آمریکا راه را بر نظامیگری فرفه احمدی نژاد و سینه چاکان سپاهی اش هم می بندد. اینهم پیامد مهمی است. در واقع دادن نوبل صلح به اوباما جنگ طلبان هر دوسوی مذاکره کنونی را عصبانی خواهد کرد اما دست کم برای آینده نزدیک تداوم جنبش سبز را تضمین می کند و خطر جنگ را کاهش می دهد. این به نفع ما ست. من تصمیم کمیته نوبل را هوشمندانه ترین تصمیم در جهت منافع مردم خود و صلح جهانی می بینم ولو به رهبران مردم من جایزه نداده باشد با دادن جایزه امسال ادامه حیات جنبش ما را بیمه کرده است.

نظرات

نظر