7 پاسخ به “But my smile still stays on”

1. ناشناس گفت:

   آبان ۱۸, ۱۳۸۷ در ۳:۱۱ ق٫ظ

   جامی عزیز قبول که Show must go on ولی چگونه؟
   دوستان شما دارند یکی یکی اززمانه استعفا می دهند.مگراینکه جمع زمانه دوباره جای دیگر کنار هم جمع شوند.
   آیا ممکن است؟
   —————————–
   همیشه زمانه ای دیگر ممکن است. – سیب

2. ماهگون گفت:

   آبان ۱۸, ۱۳۸۷ در ۳:۰۶ ب٫ظ

   Yes we can
   مهدی جامی عزیز!
   بله، دنیا به آخر نرسیده است.
   اوباما با شعار: ( Yes we can)توانست کاری را بکند که درتاریخ امریکا سابقه نداشت.
   یک سیاه( هر چند تحت سناریوی ا منیتی جدید) اما با آزاد کردن و مال خود کردن پتانسیل مردمی، توانست بر فضای سپید نام خود را ثبت کند.
   چگونه؟ همانطور که در پست قبلی پیشنهاد دادم من فکر میکنم به یکی از طرق مشروحه ذیل:
   پیشنهاد:
   فکر کنم باز هم یک داستان دارد تعبیر میشود و به بیرون از خودش تلنگر میزند و آدم‌ها را به یک فعالیت جمعی دعوت میکند:
   ۱-دعوت عمومی از تمام وبلاگستان و نویسندگان و به‌وجود آوردندگان آثار فرهنگی در زمانه‏، به تهیه و تدوین یک اعلامیه به منظور واکنش عمومی(درخواست ابقای مهدی جامی به عنوان سردبیر و یا مدیر) به عنوان بورد(هیئت مدیره) زمانه- بر اساس اجماع یک شورای منتخب-
   ۲- تحریم و یا حمایت کلیه‌ی امضاءکنندگان اعلامیه از زمانه‌ی هلندی (‌پس از واکنش بورد زمانه‌ی هلندی)و تصویب شورای نویسندگان و هنرمندان و سیاستمداران ایرانی.
   ۳- در صورت عقیم ماندن توافقات منطقی با هلندیها، و تحریم و یا حمایت و یا حتی چند دسته‌گی ایرانیان:
   ۳-۱)ایجاد یک سایت یا وبلاگ حرفه‌ای به همت مهدی جامی با توجه به برآورد و بضاعت مالی و یاری و همت تمام ایرانیان با نام زمانه‌ی ایرانی و یا زمانه‌ی خودی؛
   ۳-۲) ایجاد یک زمانه‌ی خودی(ایرانی) با نامی که مقابله با استعمار را نشان دهد.-هر چند با بضاعت کم- لااقل به عنوان یک کار سمبولیک که در تاریخ بماند.
   (قبلا ‌شما را به خواندن استعمار خودی یا بیگانه که قبل از این نقطه‌ی عطف عبرت آموز بورد هلندی زمانه که طبیعتا به جای سمت و سوی فرهنگی سمت و سوی سیاسی-اقتصادی( تو بخوان استعمار) دارد و نوشته شده دعوت میکنم:
   http://mahgoon.blogfa.com/post-18.aspx

3. نسرین گفت:

   آبان ۱۸, ۱۳۸۷ در ۴:۵۳ ب٫ظ

   به کجا چنین شتابان؟
   زمانه ملک شخصی کسی نیست،
   اما بدون کسانی که با عشق برایش کار می کردند
   و کسانی که با علاقه مخاطبش هستند و دنبالش می کردند،
   دیگر زمانه نیست. حداقل زمانه من نیست.
   زمانه تویی، زمانه منم، زمانه ماییم.
   زمانه غمگین است،
   زمانه دلگیر است،
   زمانه را دریابیم،
   فقط برای زمانه ما.

4. ناشناس گفت:

   آبان ۱۸, ۱۳۸۷ در ۹:۵۰ ب٫ظ

   آقای جامی چند تا سوال:
   ۱- در جواب من فرموده اید که:”همیشه زمانه ای دیگر ممکن است” ولی نگفتید چگونه؟
   ۲- الان توی “سمرقند” خوندم که خانوم زند هم از زمانه جدا شده.تعداد مستعفی ها داره زیادتر میشه.با این حساب زمانه چطور زمانه باقی خواهد ماند؟
   ———————————–
   من مسئول وضع فعلی زمانه نیستم و مدیران موقت و دایمی امروز و آینده آن باید پاسخ شما را بدهند. من از زمانه ای دیگر سخن گفتم. – سیب

5. آونگ خاطره‌های ما گفت:

   آبان ۱۸, ۱۳۸۷ در ۱۱:۴۳ ب٫ظ

   جناب جامی عزیز
   سلام
   من از شما بسیار آموختم و تجربه های ارزشمندی را کسب کردم.
   در ابتدای کار در توان خودم نمی دیدم که قادر باشم در کنار شما و دیگر دوستان صاحب قلم و صاحب نام دوام بیاورم اما
   شما با سختگیری و مهربانی من را به وسط میدان پرت کردید و گفتید برو می توانی… بابت این از شما ممنونم.
   دوران کاری من با شما و دیگر دوستان زمانه از بهترین دوران زندگی ام بود.
   امیدوارم به زودی شاهد موفقیت های چشمگیر شما باشم
   ممنون برای این ترانه زیبا
   با احترام و مهر
   مینو صابری

6. ناشناس گفت:

   آبان ۱۹, ۱۳۸۷ در ۱:۰۳ ق٫ظ

   چشم به راه ‘زمانه دیگر’ خواهم ماند.
   خیلی خوشحال شدم که بلاخره تصمیم خودتان را گرفتید.

7. Javid گفت:

   آبان ۱۹, ۱۳۸۷ در ۷:۰۸ ق٫ظ

   آقای جامی. از رفتار شما بسیار تعجب کردم. شما که ادعای دموکراسی و آزادی بیان دارید حتا تحمل یک انتقاد ساده‌ی من را نداشتید و کامنت من را سانسور کردید؟! برای‌ام واقعن عجیب بود.
   ——————————-
   کامنت شما حاوی ادعایی بود که من هر چه فکر کردم موضوع را به یاد نیاوردم. اگر شرح روشنتری بدهید منتشر خواهم کرد. انتظار نداشته باشید هر ادعایی را منتشر کنم. آنقدر اطلاعات بدهید که بتوان تایید یا تکذیب کرد. گویا موضوع از نظر شما واضح است. از نظر من نه. کسی را هم با نام شما اصلا به یاد نمی اورم. شاید منظورتان کس دیگری است. نمی دانم. – سیب